Gelecek Postası Alımları

Gelecek postasında çalışmak istiyorsanız yapmanız gereken şu:

Adım:
Soyadım:
Olmak istediğim bölüm:
Kısa rp:

GELECEK POSTASI EDİTÖRLÜĞÜ

Ad: Francesca Veronika
Soyad: Panarello
Yaş: 18
Mezun olduğun bina: Slytherin
Günde kaç saat online oluyorsun: 1-2
Örnek RP (En az 5 satır):

Başka bir sitedeki rpmi yazdım:

Hayatı Yenmek İçin Yaşa...

Alanis, Çatlak Kazan'dan Bakanlık'a gelmiş, ofisine girmişti.Ofisine girer girmez sekreteri Bayan Affleck'ten bir ateşviskisi istedi.Ateşviskisi gelince bir dikişte bitirmişti.Daha fazla içmek istemedi.Bugün içinde müthiş bir sıkıntı vardı.Nedenini her zaman olduğu gibi bilmiyordu.Bir süre dosyaları karıştırdı.Çok geçmeden Bayan Affleck elinde bir zarfla kapıyı tıkladı.Alanis'in "Gir!.." sesini duyan Bayan Affleck, odaya girdi.Konuşmaya başladı. "Bayan Allén.Size bir mektup var.Bay Stiller'dan." Alanis, korku ve endişeyle karışık bir yüz ifadesi ile zarfı aldı.Bay Stiller...Düşündü içinden 'Belki o değildir.Stiller soyadlı biri.." Ama bu düşüncesi zarfın üzerindeki isimle son buldu. 'Brian Nick H. Stiller' Evet oydu...Matthews'ın en yakın arkadaşı. "Bayan Affleck.Çıkabilirsiniz.." Bayan Affleck odadan çıkar çıkmaz, Alanis hemen çalışma masasına geçti.Zarfı titreyen elleriyle açmaya çabaladı.Zarf yırtılınca içindeki kağıt birdenbire yere düştü. "Kahretsin!.." diye geçirdi içinden...Eğilerek kapıdı aldı ve okumaya başladı..

" Seni Pislik,
İşte sana büyük haber...Matthews ölmüş.Hemde nerde biliyor musun?Tren istasyonunda...Bu yer sana birşey hatırlattı mı?Bana çok şey hatırlattı.Onu sen öldürdün! Bunu biliyorum.Kimse onu öldüren kişiyi görmemiş.Eminim onlara unutturma büyüsü yapmışsındır.Ne de olsa okulda çok zekiydin.Senin öldürdüğüne dair en küçük bir kanıtım olduğunda Ruh Emiciler'le birlikte seni öpmeye geleceğiz...İşin bitti...

Brian Nick H. Stiller.... "

Alanis, korkuyla etrafına baktı.Gözlerinden yaşlar akmaya başladı.Gözyaşlarını silip ayağa kalktı.Ne yapacağını bilmiyordu.Eğer Matthews'ı öldürdüğü anlaşılırsa Ruh Emicileri'ne öptürülürdü.Ya da yıllarca Azkaban'da hapsolurdu.Ne yapacağını bilemez halde odada gezindi.Elinde hâlâ mektup vardı.Son kez mektuba baktı ve yırttı.Kağıt parçalarını şömineye attı.Tekrar çalışma masasına geçti.

Uzun süre düşündü.Matthews'ı isteyerek öldürmemişti.Onu öldürmek zorunda kaldığı için öldürmüştü.Ama bunu kimseye açıklayamazdı.Kendine bile...Artık çok yıprandığının farkındaydı.Onun ölümünün üzerine ailesi de ölmüştü.Bunları beraber kaldıramayacak kadar gençti.Sadece on dokuz yaşındaydı.Yaşama umudu sönmüş, hayattan bir beklentisi olmadan öylece savrulup duruyordu.En önemlisi de yaşadığını hissedemiyordu.Bir süre Matthews'ı düşündü.Onu gerçekte hiç sevmemişti ki zaten.Niye ona umut vermişti?Neden?...Bütün bu nedenlerle boğulmuştu.O başta hata yaptığını anladı.Ölümyiyen olmayı tercih etmişti.Hayır...O bunu hata olarak görmüyordu.O başta yaşamaya çalışmakla hata yapmıştı.

Zayıftı çünkü...Zayıftı...Bu zayıf haliyle ölümyiyen olmuştu.Bunları kaldıramıyordu ama bunlardan vazgeçemeyeceğini de gayet iyi biliyordu.İlk defa kendini kapana kısılmış hissetti.Düşündü...Acaba Azkaban'a mı gitse?...Saçmalıyordu işte yine...Saçmalıyordu...Şöyle bir silkindi.Hemen kendini kötü şeylere boğmuştu...Ama zaten hayatında iyi olan birşey yoktu ki...Tekrar ayağa kalkmak istedi.Uğraştı ama kıpırdayamıyordu.Bunlar fazla gelmişti ona, emindi...Oturdu sandalyede biraz geriye yaslanmaya çalıştı.Evet...Bunu başarabilmişti...

Bu sefer tüm geçmişini düşündü.Her çocuk gibi günâhsız doğmuştu.Ailesi ölümyiyendi.Bu yüzden ondan da ölümyiyen olması bekleniyordu.Normali buydu...O da buna uydu.On beş yaşında Hogwarts dışında bir ölümyiyenden ders aldı.Yaşına göre öğrenmemesi gerek tüm lanetleri öğrendi.Okulda ise iyi tarafını göstermeye çalıştı.Okuduğu yedi yıl boyunca her sene sınıf başkanı seçilmişti.Okuldaki en gözde kızı olmayı başarmıştı.Okul hayatı boyunca en çok gömlek değiştirir gibi erkek arkadaşı değiştirmesiyle tanınıyordu.O, bundan rahatsız değildi.Her zaman ilgi odağı olmak, dikkat çekmek, bir numara olmak onun için önemliydi.Profesörler arasında en çok konuşulan öğrenci olmayı da başarmıştı.On sekiz yaşında, okuldan mezun olup, ölümyiyen olmuştu.Hem de kendi isteği ile...Hiçbir zormala yok..İstek..Arzu...İçinden geçirdi 'Hiç insanın ölümyiyen olma arzusu olur mu?' .Demek ki oluyormuş...Ölümyiyen olduktan sonra başladı bulanıkları gebertme...Her bulanığa lanet yolladığında zevk alıyordu.Her lanetle, her ölümle sanki biraz daha güçleniyordu.Bunun sonu gelmezdi...Gelemezdi...Öldür, öldür, öldür...Nereye kadar?Sonu ailesi gibi ZAY tarafından ölümle mi sonlanacaktı?...Bunun cevabı ona göre 'Hayır'dı.Sonu geldiğinde,.. yani öyle hissettiğinde kendini öldürecekti..Ya şimdi niye duruyordu?...Hayatla mücadele etmek için...Hayatı yenmek için...Okuduğu felsefe kitapları sonucunda öğrendiği en önemli şey buydu... "Hayatı yenmek için yaşa..." İçinden 'Evet..' dedi 'Hayatı yeneceğim.' .Ayağa kalkmaya çalıştı...Başardı.Artık yaşayacaktı.Tüm gücüyle...O Nick belasından da kurtulacaktı..Birkaç yalanla olacak birşeydi.Sevinçle odada dolandı.Sonra aklındaki fikirleri uygulamak için Bakanlık'tan ayrıldı.

kabul